Zelfs toen ik nog in de pampers zat, mocht ik al met mijn mama haar camera fotograferen.
Ik fotografeer dus letterlijk al zolang ik me kan herinneren.
Met de kennis die ik vandaag heb, ben ik haar hier ontzettend dankbaar voor, dat zij me het vertrouwen gaf, om met z’n duur toestel te experimenteren vanaf een hele jonge leeftijd.
Achteraf vertelde mijn mama me ook dat het haar altijd is opgevallen dat ik een enorm groot oog voor detail heb. Het lukte me om de schoonheid te vangen met mijn camera in de dag alledaagse chaos. Ik zag zoveel mooie dingen, op momenten en plaatsen waar er door anderen vaak niet eens naar werd omgekeken. Maar eens het op foto werd vastgelegd, waren anderen verbaasd dat dit mogelijk was, gewoon thuis of om de hoek. Ze zagen het pas op het moment dat enkel de essentie op beeld werd vastgelegd, dan pas beseffen veel mensen hoe mooi de werled rond om ons is.
Ik kijk misschien wel gewoon door een andere bril naar de wereld, dan de meeste mensen.
Mijn mama zag dit ook, en zij heeft me tot op de dag van vandaag altijd gesteund in mijn fotografiereis en dit ook steeds gestimuleerd. Op sommige momenten geloofde zij er zelfs meer in dan ik er zelf in geloofde.
Mijn liefde voor fotografie werd doorheen de jaren alleen maar sterker.
Het werd een echte passie, ik heb veel geprobeerd en geëxperimenteerd.
Dit heeft veel prachtige resultaten opgeleverd, maar er zijn uiteraard ook verschillende foto’s al gepasseerd doorheen de jaren die ik de dag van vandaag helemaal anders zou fotograferen.
Dat is logisch, we leren allemaal bij, en niemand werd ooit als een expert in een bepaald vakgebied geboren, het is door het te blijven doen, opnieuw en opnieuw, dat we hier beter in worden.
De jaren verstreken, en het werd tijd om een studie te kiezen.
Mijn mama is altijd advocate geweest, en mijn vader geneesheer specialist.
Dus het was vanzelfsprekend dat ik ook een serieuze studie zou kiezen.
Waardoor ik in de wetenschappen wiskunde rolde.
Maar een echte passie had ik hier niet voor.
Studeren hoort bij het leven, dacht ik, maar dat het ook leuk kon zijn, en over mijn eigen interesses en passies mocht gaan besefte ik toen nog niet.
Verschillende jaren later koos ik dan toch voor de richting audio visuele vorming.
Ik nam mijn hobby fotografie serieus en tijdens mijn studie heb ik veel bijkomende ervaring en kennis opgedaan.
Ik behaalde schitterende resultaten.
Op mijn laatste rapport behaalde ik 100/100 voor het vak fototechnologie, terwijl de klasmediaan slechts 68/100 was.
Daarnaast behaalde ik ook 86,4/100 voor het vak fotografie, terwijl de klasmediaan slechts 60/100 was.
Maar toch geloofde ik er toen nog niet in dat ik hier ooit van zou kunnen leven, dat ik hier ooit misschien zelfs mijn beroep van zou kunnen maken.
Dus daarom koos ik ervoor om nadien toch nog een veiligere studie te doen, met meer jobzekerheid.
Naast fotografie ben ik ook heel goed met computers en alles wat daarbij komt kijken. Dus daarom koos ik om daarin verder te gaan. Hierdoor behaalde ik een diploma informaticabeheer en een getuigschrift bedrijfsbeheer.
Na mijn studies vond ik onmiddellijk werk als customer service representative bij Teleperformance (project: Orange).
Na 2 jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging, die ik vond bij de grootste Apple Premium Reseller van het land.
Waar ik de volgende 5 jaar van mijn leven heb doorgebracht.
Ik begon in 2018 gewoon als Retail Sales Advisor bij de APR Switch (terwijl ik er werkte werd het bedrijf 2x overgenomen, eerst door SFAM, en nadien door Lab9).
Op 2 januari 2021 begon ik ondertussen ook als fotografe in bijberoep te werken. Een maand later op 1 februari 2021 groeide ik door naar Assistant Store Manager in mijn hoofdberoep.
Minder dan 4 maanden later, op 25 mei 2021 groeide ik vervolgens ook door naar Store Manager.
De resultaten van mijn winkel maakte z’n gigantische groei door dat ik enkele weken later op 8 juni 2021 al Store Manager werd van 2 winkels tegelijkertijd.
Uiteindelijk heb ik na een tijdje wel besloten om een stapje terug te zetten en me op 1 winkel te focussen als Store Manager. Aangezien dit al meer dan een fulltime job was en ik ook nog tijd nodig had voor andere zaken, zoals o.a. mijn fotografie, maar ook om er nog meer te zijn voor mijn mama met de ongeneeselijke ziekte MS, …
Met wat ik allemaal tegelijkertijd deed, mocht ik ook zeker en vast niet vergeten om voldoende tijd te maken voor mezelf.
Want ik was echt aan het balanceren tussen zoveel stress dat het me nog beter liet presteren, en ik stond tegelijkertijd ook heel lang op het randje van crashen, o.w.v. te veel stress en toen kon ik ook nog onvoldoende tijd maken om echt van die stress te recupereren.
Mijn leven werd geleidelijk aan steeds drukker, en des te drukker het werd, des te meer ik verlangde naar rust. Hierdoor ben ik meer en meer de schoonheid van de natuur gaan ontdekken, en hier ook prachtige foto’s van gaan maken.
Want als ik bijvoorbeeld naar een zonsondergang kijk, dan maakt dit me instand vrolijk.
Het maakt niet uit wat voor een dag het al is geweest, hoe lastig het ook was, of zelfs al sta ik op dat moment in de fille met allemaal auto’s rondom me, waarvan de bestuurders precies hun rijbewijs gratis hebben gekregen, en ik me afvraag of ik nog wel op tijd op mijn afspraak kan geraken, maar zodra ik de zonsopgang of zonsondergang zie, komt er een vorm van rust over mij heen, en kan ik daar echt van genieten, en dan kan ik al de rest heel makkelijk loslaten, dan vergeet ik de drukte, de chaos, en hoe overweldigend het leven soms kan aanvoelen, en dan kan ik echt genieten van het moment.
Maar alsnog werd het iedere dag moeilijker om op te staan en aan mijn dag te beginnen, zeker toen mijn Moeken (de mama van mijn mama) op 07 oktober 2022 stierf.
Dit heeft me zeer diep geraakt en echt volledig gebroken.
Het heeft echt mijn hele wereld door elkaar geschud.
Mijn Moeken en ik waren heel hecht met elkaar, en dit was ook de eerste keer dat ik iemand aan de dood verloor die zo dicht bij me stond.
Alles wat ik graag deed en me voldoening gaf, daar kon ik zelfs mijn bed niet meer voor uitkomen. Het was heel moeilijk om nog kleine gelukjes te ervaren, om de positieve kanten van het leven nog te zien. Dit heeft me veranderd, ik ben niet meer de persoon die ik hiervoor was, en dat zal ik hoogstwaarschijnlijk ook nooit meer worden.
Ik was zo verdrietig, dat ik de schoonheid van het leven niet meer zag.
Dus ik besefte dat het tijd was voor verandering.
Harde ervaringen zoals dit overleiden, maar ook de heftige vechtscheiding van mijn ouders in 2007, en dat die vechtscheiding maar bleef aanslepen, waardoor in 2016 mijn broertjes van mijn mama en mezelf en onze kant van de familie werden afgenomen door ouderverstoting (dit is een heel lang verhaal, dat ik voor nu even heel beknopt probeer samen te vatten)
Al deze ervaringen en nog zo veel andere momenten, hebben me, op de harde manier, doen beseffen hoe snel de tijd voorbij vliegt en hoe belangrijk het is om momenten vast te leggen voordat ze vervagen.
Mijn persoonlijke verliezen en uitdagingen hebben mij doen inzien hoe belangrijk het is om het heden vast te leggen. De tijd vliegt en de momenten die we nu als vanzelfsprekend beschouwen, kunnen veel sneller voorbijgaan, dan je ooit voor mogelijk houdt. Dit besef heeft mijn passie voor fotografie nog verder versterkt.
Ik heb hierdoor uiteindelijk beseft dat ik het aan mezelf verplicht ben om mijn dromen na te jagen.
Want waar was ik nu eigenlijk op aan het wachten, om mijn droomleven te gaan leven?
Dus ik heb in 2023 afscheid genomen van mijn goede job als Store Manager.
Een job die ik met hart en ziel deed, ik was een echte workaholic.
Ik heb er altijd heel graag gewerkt, en ik was ook echt heel goed in wat ik deed.
Hierdoor was het me ook gelukt om op een relatief korte termijn zo veel te bereiken op professioneel vlak.
Maar mijn dromen lagen ergens anders.
Fotografie is echt mijn passie.
In 2023 begon ik met het volgen van Business Coaching bij Amy Vandeputte (ik volgde o.a. de BFE – Business Freedom Elevator)
In 2024 ben ik nog meer Business Coaching gaan volgen bij Amy Vandeputte ik zat in de nieuwe ronde van de BFE, en volg ook al heel 2024 coaching via haar Business Club.
Op 1 januari 2024 starte ik trouwens ook met mijn Springplanktraject, om van mijn bijberoep een succesvol hoofdberoep te kunnen maken. Hiervoor krijg ik ondersteuning van de VDAB, Unizo en Jumpstarters.
In mei 2024 kreeg ik op basis van o.a. mijn ondernemings- en financieelplan een Positief haalbaarheidsadvies van Unizo.
Ik kreeg groen licht om door te groeien naar hoofdberoep, zij geloven in mij dat ik dit kan.
Dit deed me echt heel goed, toen ik dit vernam.
Want iets in mij bleef toch nog een klein beetje twijfelen of ik dit wel zou kunnen, want het is een enorm grote stap.
In mei 2024 ben ik daarnaast ook nog in een aanvullend traject gestapt van Business Coaching bij Céline Martougin nl. het Feminine Leadership VIP traject, hierin zit niet alleen groepscoaching maar ook heel veel 1-op-1 coaching en begeleiding.
De programma’s van Amy en Céline zijn een perfecte aanvulling op elkaar. Waar Amy veel meer inzet op strategie en het effectief laten draaien van mijn bedrijf coacht Céline veel meer op het innerlijke spel in mijn hoofd. Beiden zijn essentieel om een succesvol bedrijf uit te bouwen. Céline begeleidt me o.a. met mijn perfectionisme, overdenken, stress, … . Zodat ik hier niet meer in kan blijven hangen en echt volop ga handelen als de beste versie van mezelf.
In juni 2024 ben ik daabovenop ook nog in een aanvullend traject gestapt van coaching bij fotografe Claudia Klokkenburg Verloop van Hey.fotograaf nl. ‘bye bye clichés’ om teksten te leren schrijven die interactie en leads opleveren en alles behalve cliché zijn.
Maar in tussentijd was helaas mijn andere grootmoeder, Oma, ook overleden op 25 maart 2024.
Ook dit kwam hard binnen. Dit was minder dan 1,5 jaar na het overlijden van mijn Moeken. Daarnaast had ik haar ook al heel lang niet meer gezien. Het was me helaas niet gelukt om het contact te herstellen tussen ons na de breuk tussen de 2 kanten van de families n.a.v. de vechtscheiding vna mijn ouders.
Vervolgens stierf dan een half jaar later ook nog eens mijn grootvader langs vader’s kant, Opa, op 7 september 2024. Dus op iets meer dan anderhalf jaar tot bijna 2 jaar ben ik 3 van mijn grootouders verloren, en daarnaast nog andere familieleden.
Dit is echt verschrikkelijk.
Dit zijn emoties die echt enorm hard binnenkomen bij mij
Maar tegelijkertijd ben ik hierdoor wel nog dankbaarder dat ik nog 1 grootvader heb, mijn Voken, waar ik minstens iedere zondag een hele dag tijd mee doorbreng, soms zelfs meer. Omdat mijn familie gewoon echt enorm belangrijk is voor mij.
Het voelt voor mij echt aan alsof iedereen in mijn omgeving plots bijna allemaal tegelijkertijd blijft sterven.
Ik snap gewoon echt niet waarom al deze tegenslagen zo dicht op elkaar blijven plaatsvinden. Dit maakt het allemaal zo veel uitdagender om alsnog verder te gaan en mijn leven op te pakken.
Het is zo al moeilijk om terwijl dat dit allemaal gebeurd, gewoon mijn leven te leven, laat staan dat ik ondertussen ook nog naar hoofdberoep probeer te gaan.
Het is heel veel, maar ik besef ook dat het net dankzij alle misserie en tegenslagen, die ik al ooit heb meegemaakt is dat ik nu al zo ver sta in mijn leven.
Maar tegelijkertijd, is het wel echt gewoon te veel aan het worden, en mag het terug eens beginnen stoppen.
Maar het is net op momenten van verdriet en afscheid nemen, dat foto’s echt trootst bieden.
Dit en nog zoveel andere zaken die gebeurd zijn, hebben mijn passie voor fotografie nog verder versterkt.
Dus ik ben nog steeds van plan om van mijn fotografie een succesvol hoofdberoep te maken. Als klein meisje droomde ik er al van om van fotografie mijn beroep te maken, en vandaag leef ik deze droom.
Maar we zijn er nog niet. Het einde van mijn springplank traject komt in zicht.
En ik sta vandaag helaas nog niet waar ik had gehoopt dat ik zou staan op dit moment, door alle tegenslagen van de laatste tijd, en de uitdagingen op privé vlak. Door al het verlies en de emoties die ik bewust heb verwerkt de laatste tijd, loop ik iets achter op mijn schema. We zijn uiteindelijk maar mensen, en soms zit het leven gewoon echt even tegen.
Maar tegelijkertijd bekijk ik dit ook als het universum dat mij de vraag stelt van “Hoe graag wil jij dit nu echt?” en het antwoord is dat ik niks lievers zou willen dan te kunnen leven van mijn fotografie.
Op 1 januari 2025 moet ik een definitieve keuze maken, ofwel spring ik definitief naar hoofdberoep als full time ondernemer en fotograaf.
Met alle risico’s die hierbij komen kijken, en leef ik effectief mijn droom verder, ofwel als het me dan niet lukt, zou ik terug voor een baas moeten gaan werken.
Het jaar is nog niet om, er zijn nog tal van kansen en mogelijkheden om van dit jaar een succes te maken, en ik wil er echt alles voor doen om dit te laten slagen.
Je hebt een talent om het te gebruiken, wij allemaal.
Dus zorg ervoor dat jij dit ook doet.
Het leven gaat zo snel voorbij, dus dan wil ik op het einde van de rit ten minste wel kunnen zeggen dat ik alles geprobeerd heb, om mijn leven te leven zoals ik het echt wil.
Ik hou je uiteraard op de hoogte van hoe het verder gaat.
Tot binnenkort!
Liefs,
Cassandra
Voel jij je aangesproken door mijn verhaal?
Laat ons dan samen jouw verhaal vereeuwigen.
Recente reacties